Helgi Björns og reiðmenn vindanna

Í gegnum tíðina hef ég ekki vanið mig á að hlusta á tónlist þegar ég hreyfi mig og var því eins farið á göngum mínum úti í henni Santiago. Heima hlusta ég stundum á rás eitt en eins og alþjóð veit þá er ekki mikið um dægurtónlist á þeirri rás, meira áhugaverðir þættir og klassísk tónlist. Þegar ég fór að hafa eirð í mér til að hlusta á tónlist á sjötta degi frá skjálfta þá urðu það Reiðmenn vindanna sem fyrst voru spilaðir.

Í fyrrasumar keypti ég diskinn með Helga Björns og reiðmönnum vindanna því það var eitthvað  við hann sem heillaði mig. Það liðu ekki margar sekúndur í fyrsta laginu þegar ég var farið á brynna músum í miklu magni þar sem ég sat með ipodinn úti í garði. Heimþráin helltist yfir mig. Ég valdi viljandi íslenska tónlist með íslenskum textum sem höfðu eitthvað að segja, innihéldu eitthvað. Hlustaði m.a. líka á Töfrablik  Jóns frá Hvanná. Með því að velja texta sem sögðu einhverja sögu gat ég gleymt mér við að ímynda  mér aðstæður, í reiðhesta lögunum á plötu Helga Bj. var ég oft komin inn í aðstæðurnar inni á reginfjöllum / inn til dala og slakaði þvílíkt á.

Textar sem innihalda miklar klisjur s.s. I love you eða You hurt me ....... virka ekki sem slökun, því miður verð ég að hryggja textahöfunda sem gefa sig út fyrir að semja slíkt.

Hjerastubbur